Wrakduiken op de Noordzee

Dupont Chris

Terug

Het was weer zover, een dag wrakduiken op de Noordzee kwam dichterbij. In de week er voor volgde iedereen met argusogen de meteo op, schuimde de diverse internetsites af met de verwachtingen voor de Noordzee.

De meteo veranderde nogal die week, maar naarmate zondag naderde werd het positiever en positiever. Gelukkig kregen we ’s zaterdags van Stephan een sms met de melding dat we een “GO” hadden en dat de boot om 8u stipt zou uitvaren.

Al het duikmateriaal werd klaar gemaakt en een laatste keer gecheckt. Voor mij betekende het ook mijn videocamera klaar maken voor de duik en al opbouwen. De auto werd in geladen en op tijd bed in om zondagmorgen vroeg op te staan.

Zondagmorgen om kwart voor 7 kwam ik als eerste aan in Nieuwpoort. Onderweg hopen regen en wind gehad, maar hier aan zee viel het mee. Bewolkt, geen regen en niet te koud.  Iets na mij stopte ook de schipper en kon ik mijn duikmateriaal al naar de boot dragen. Terwijl ik hiermee bezig was, arriveerden de rest ook. Aldo, Christian, Stephan, Petra, Matthias, Benjamin en Dirk waren van de partij.

De boot vertrok goed op tijd voor de ruim 2 uur durende tocht naar het wrak. In het begin zat iedereen buiten, maar al vlug vluchtte iedereen een voor een naar binnen omdat de golven nogal over de boeg sloegen.

Hoe verder we op zee waren, hoe beter het weer werd en hoe platter de golven. Dit zag er goed uit!
Eenmaal aangekomen boven het wrak, was de zee vrij plat. De schipper had het wrak in een recordtijd gedregd, we zijn niet anders gewoon van hem.  Ook bleek het wrak midden in een passage van zeeschepen te liggen. Aan de ene kant voeren tankers voorbij en aan de andere kant onder andere een ferry.

Over het wrak zelf was nog niet veel geweten. Het was een onderzeeër, waarschijnlijk een U – boot uit de eerste wereldoorlog. Maar een naam was blijkbaar niet gekend. Zou nog vrij intact zijn, maar de toren was er af.

Iedereen maakte zich klaar voor de duik. Bedoeling was om via het ankertouw omlaag te gaan en ook terug omhoog. Ze hadden een breektouw aan het anker gemaakt, zodat ze dat na onze duik konden lostrekken en zodoende het dreganker konden recupereren.

Tijdens onze afdaling stond er vrij veel stroming zodat we ons echt via het ankertouw naar onder moesten trekken. Dit was niet zo’n sinecure met mijn camera. Tijdens de daling voelde ik op een bepaald moment een ‘snok’ in het touw. Mijn eerste gedacht: “Het breektouw heeft het begeven”. Wat betekende dat het dreganker van het schip aan het komen was. 

En inderdaad bijna op de bodem, met het wrak duidelijk in zicht, zagen we het dreganker over het zand botsen. Benjamin en ik hebben ons dan op het zand laten zakken en zo via de bodem naar het wrak toe gegaan.

Het wrak zelf is inderdaad goed intact en door de goede zichtbaarheid zag je duidelijk de contouren van een onderzeeër. Het wrak was goed begroeid en er zat veel vis op. Aan de voorkant kon je binnen in kijken waar je een torpedobuis zag. Boven op het wrak had je een paar gaten, eentje waar een trap instond. Je zou het wrak op een paar plaatsen in kunnen, maar vermits dit ons eerste bezoek was aan dit wrak hebben we er toch maar van afgezien. Misschien een volgende keer?  Aan de achterkant zag je goed waar de schroef gezeten had.

Vermits het ankertouw weg was, kwamen we iedereen tegen op de plaats waar het had moeten zitten. We besloten allen gezamenlijk op te stijgen, om het de schipper gemakkelijker te maken. Bij onze stop op 12 m hing het schip al boven ons.

Blijkbaar was het breektouwtje niet sterk genoeg om het schip en ons te houden in de sterke stroming. Maar vermits de passage van de zeeschepen zo weinig was, was het geen probleem om in het blauw om hoog te komen.

Dus voor de tweede duik, 6 uur later, werd geopteerd om simpelweg in het blauw omhoog te komen. Ook tijdens deze duik hadden we weer veel stroming, maar ook weer een heel goede zichtbaarheid.

Nadien was het weer een goede 2 uren terugvaren, waarna we moe maar voldaan terug voet aan wal zetten hopend om vlug terug te keren om deze onderzeeër verder te exploreren.

Op de site van Koelakant is er eveneens een filmpje te zien van deze duik.

Foto's & video: Chris Dupont


Terug