GUE
DIR Fundamentals cursus
"BACK TO BASICS"
Na een jaar aan mijn uitrusting te sleutelen werd het tijd om een eerste GUE-opleiding te volgen.
Ik had het plan opgevat
een DIR-fundamentals klas in België te organiseren en nam daarom contact
op met GUE-instructeur Andy Kerslake. Heel snel werd echter duidelijk dat
ik er niet in zou slagen voldoende cursisten te vinden om deze cursus zo economisch
mogelijk te laten doorgaan in België. Maar gelukkig kon ik bij een groep
van 5 noorderburen inschrijven op een DIR-fundamentals mét Andy Kerslake
die doorging in Tiel, Nederland. Dit is mijn verslag.
Vrijdag 10 oktober 2003
Vandaag heb ik de dag vrij genomen om de saaie trip van Brussel naar Tiel in Nederland te maken. Op mijn gemak kom ik na een goeie 2,5 uur, rond 16u30, aan in Tiel. Een grote 4x4 met Engelse nummerplaat op de parking van duikcentrum “de Beldert”, verraadt de aanwezigheid van Andy Kerslake. We maken kennis en Andy blijkt een goedlachse sympathieke Brit te zijn. Het tegendeel dus van wat je zou verwachten van een instructeur bij, wat sommigen toch bestempelen als, een fascistoïde duikorganisatie als GUE ;-).
Het is verzamelen om 18u00 en alle Nederlandse deelnemers sijpelen één voor één binnen. Het is best spannend om je medecursisten te ontmoeten, die je enkel maar vaagweg kent van de DIR-NL lijst. Na ons allemaal kort te hebben voorgesteld gaan we over op de orde van avond.
Een gezellig leslokaal boven de duikwinkel wordt voor de komende 2,5 dagen onze vaste stek waar we theorieles krijgen en onze praktijk gaan evalueren. Daar is het namelijk om te doen tijdens deze DIR-fundamentals; een praktijkgerichte cursus waar je de basis en de grondvesten van het DIR-duiken leert, en ook de basisvaardigheden (skills) oefent die je moet beheersen vooraleer je een technische DIR-opleiding, zoals een Tech 1 of een Cave 1, kan aanvatten.
Tijdens de introductieronde, waar iedereen zijn duikervaring en zijn motivatie voor deze deelname toelicht, valt het mij op dat er best wat ervaren duikers bij zijn die reeds bizarre situaties onder water hebben beleefd en gezien. Deze ervaringen leverden het inzicht op dat hun huidige duikopleiding onvoldoende en/of ontoereikend was. Bij mij is het niet anders.
Maar genoeg geneuzel. We zijn hier niet samen gekomen voor een koffiekransje. Duiken is nog altijd doen, en in voorbereiding op onze eerste duik worden de tafels verschoven. We gaan droogduiken! Om beurt gaan we op onze buik op een tafel liggen en oefenen we de verschillende vinslagen. De eerste slag is de beruchte frog kick en vervolgens oefenen we de flutterkick, de modified flutter en de modified frog kick. De laatste slag die we oefenen is de backward kick, het summum onder de vinslagen en de slag die je achterwaarts laat zwemmen. Terwijl we met onze benen molenwieken en alle slagen oefenen kijkt Andy kritisch toe en stuurt hij onze droge vinslagen bij. Het lijkt volslagen idioot, maar bij de latere oefenduiken heb ik gemerkt dat deze trainingstechniek zijn vruchten afwerpt. |
 |
Het is ongeveer 22u00 als we deze eerste dag afsluiten. Snel in de wagen en samen met Roy naar Zutphen waar hij voor mij een hotelletje in de binnenstad heeft geregeld. (Nogmaals bedankt Roy!)
Zaterdag 11 oktober 2003
Ik heb een ellendige nacht achter de rug. Pas tegen 4u00 kon ik de slaap pas goed vatten en dat omdat een horde stappende Hollanders het nodig vond heel luidruchtig de bloemetjes buiten te zetten. Vervolgens om 6u30 uit de veren en je kan rekenen dat mijn nachtrust vrij compact was. In gezelschap van Roy rij ik terug naar de Beldert.
De dag beginnen we met het overlopen van alle oefeningen en drills die we tijdens de opleidingsduiken gaan maken. Met een pot koffie in de hand luisteren we aandachtig naar Andy die het oefenschema overloopt. Het lijkt doodsimpel.
In 2 teams van elk
3 duikers gaan we de volgende basis drills oefenen.
1. De frog kick.
2. De modified frog kick.
3. De modified flutter kick.
4. De center of gravity drill.
5. De backward kick.
6. De helicopter turn.
7. De basic 5 skills (reg. remove, exchange, mod. S-drill, mask clear, removal).
8. De S-drill (safety drill).
9. De valve drill.
10. De 1 minute ascent ascent drill.
11. De out of air horizontal ascent.
12. De lift bag deployment.
(Sorry voor al dat Engels, maar goede Nederlandse termen zoeken is mij een beetje te gecompliceerd.)
Al deze drills moeten we in open water tussen de 3 meter en de 6 meter afwerken zonder natuurlijk de bodem of het oefenplatform te raken of naar de oppervlakte te schieten. Daarnaast moeten we ten alle tijde ons buddyteam samen houden en elkaar niet uit het oog verliezen. Alle onze exploten worden op video vastgelegd door de cameraman van dienst en na iedere duik wordt het videomateriaal in de klas geëvalueerd. Beelden liegen niet en tijdens de komende dagen zien we onze tekortkomingen pijnlijk blootgelegd en bescheuren we ons letterlijk van het lachen als we ons zelf bezig zien.
Maar voor we gaan duiken controleert Andy onze duiksets en leert hij ons vooral ze correct op te bouwen en af te stellen.
Iedereen hijst zich in zijn droogpak en stellen we de backplate met de webbing af. Dat valt tegen. Geen enkele backplate is correct afgesteld en de meest voorkomend fout is dat de kruisband te kort is en de schouderriemen te los zitten. Ook de D-ringen op de schouders zitten doorgaans te laag. Na een reeks bijstellingen van mijn backplate heb ik het al in de mot. Doordat mijn webbing veel strakker is afgesteld en o.a. de schouder D-ringen verschoven zijn, kan ik al mijn vroegere automatismen op mijn buik schrijven. Dit wordt opnieuw leren duiken met mijn wing.
 |
Aansluitend monteren we allemaal onze volledige set, die Andy keurt. Mijn setje blijkt toch goed in orde en ik krijg enkele kleine opmerkingen en handige tips mee; de rubberen behuizing van mijn Suunto-manometer mag ik gerust verwijderen en de LP-slang van mijn inflator mag niet in de bungee aan de linker D-ring van mijn webbing onderdoor, maar moet daar buitenom worden geleid. Dit dient om te vermijden dat de bungee bij het ontluchten de koppeling van de LP-slang aan de inflator ontgrendelt en dus ontkoppelt.
|
En dan le moment suprême, onze eerste duik.
Twee teams van 3 duikers, een instructeur en een cameraman stappen op het water af.
Per team overleggen
we de volgorde waarin we de skills gaan oefenen en wie welke taken binnen
het team waarneemt. Wie is de duikleider, wie houdt de tijd in de gaten en
wie controleert de stijg- en daalsnelheid en houdt de diepte in de gaten.
Tot zover de briefing.
Als begin oefenen we de verschillende vintechnieken aan het platform. Wat
een afknapper! Al na 10 minuten krijg ik krampen in mijn kuiten bij de flutterkick
en het achterwaarts palmen. Dan volgen we een parcours langs de lijn die Andy
legde en waarbij we mooi in team moeten blijven en de verschillende slagen
blijven oefenen. Door de geringe diepte is het niet eenvoudig ons drijfvermogen
onder controle te houden. Ook oefenen we het doneren met de lange slang. Dit
verloopt relatief goed. Maar ook hier blijken trim- en drijfvermogen de cruciale
vaardigheden te zijn die de basis van alles vormen. Als je niet in staat bent
om je trim- en drijfvermogen te controleren dan kan je het wel schudden bij
de verschillende oefeningen.
Zo proberen we met ons drieën een ster te vormen op 3 meter waarbij we
roerloos in het water hangen. Dat gaat goed voor 5 seconden, maar van zodra
iemand de controle over zijn drijfvermogen verliest en gaat stijgen of dalen
valt het team uiteen en zijn we eraan voor de moeite. Zou solo duiken niet
eenvoudiger zijn? ;-)
De moeilijkste skill
vind ik de valve drill. Mijn rechterkraan kan ik manipuleren. Maar de isolator
en de linkerkraan bedienen zijn voor mij een onmogelijke opgave. Hoe ik mij
ook plooi en in bochten wring, de linkerkraan is onbereikbaar.
Na 50 minuten eindigen we met een slow ascent ascent drill. Maar die drill
loopt sneller dan gepland. 3 minuten stijgen over 3 meter is geen lachertje.
Bovengekomen zijn we onmiddellijk een illusie armer. Iedereen evalueert in
stilte zijn duik. Zelf stel ik mij net niet de vraag waar ik aan ben begonnen.
In het leslokaal worden we voor de eerste maal met de videobeelden van ons optreden geconfronteerd. Ondanks het feit dat het met momenten een pijnlijke ervaring is, blijkt dit een ongelooflijk leermoment. Iedereen dient commentaar te geven op zijn eigen prestatie waarop Andy je onmiddellijk tips en aanwijzigen geeft om bepaalde fouten niet meer te maken.
Na de evaluatie van
de eerste duik, maken we ons klaar voor de tweede duik.
Op het menu staan dezelfde oefeningen en met hernieuwde moed maken we betere
afspraken binnen ons team en krijgt iedereen zijn verantwoordelijkheden toegewezen.
Het loopt al beter,
en we slagen erin het lijstje met skills relatief goed af te werken.
Ook is onze “buddy awarness” toegenomen. Het functioneren in team
is cruciaal en voor Andy een breekpunt. Wie niet in team kan duiken of werken
zal niet “slagen” voor de cursus.
Hij blijft erop hameren. DIR duiken is in team duiken en dat moeten we ten
alle tijde onthouden.
Maar voor mij blijft ondertussen de valve drill wel mijn zwart spook. Ondanks
meerdere tips van Andy slaag ik er niet om deze drill tot een goed einde te
brengen, al merk ik wel enige progressie.
Na een goede 50 minuten sluiten we de duik af door elk onze trapboei / hefballon
aan een spool op te laten.
Als afsluiter maken we ons klaar voor de verplichte zwemproef.
Om te slagen moeten
we 25 meter onder water zwemmen en een afstand van 275 meter in 12 minuten
afleggen. Dit kan toch geen probleem zijn! Al is er een klein addertje onder
het gras. Bij een watertemperatuur van 15 graden leggen we deze proef in zwembroek
en in open water af.
Deze proef is er voor mij vandaag teveel aan wanneer ik na 3 baantjes begin
te bevriezen. Ik geef er de brui aan! Morgen is er nog een dag en dan zien
we wel.
Zondag 12 oktober 2003
Vannacht super goed geslapen. Ik was zo moe dat ik bij het avondeten bijna boven mijn bord in slaap viel. Deze keer hebben de stappende Hollanders mijn nachtrust niet om zeep geholpen en voor een laatste maal rijden Roy en ik van Zutphen naar de Beldert.
Iedereen is present en we beginnen de dag onmiddellijk met een les over duikplanning, gasberekeningen, rules of 3th en rules of halfs, balout scenario’s berekenen, en dergelijke meer. Tijdens deze les maak ik kennis met decompressie software, iets wat ik voorheen nog niet van naderbij had gezien. Ondanks het feit dat ik niet alles in detail begrijp – wat ook niet mogelijk is, gezien de beperkte tijdspanne – luister ik meer dan geboeid naar wat Andy ons over decompressie vertelt. Decompressiewetenschap is Andy zijn lievelingsbeestje en dat merk je aan zijn discour. Om hier meer over te leren moet je echter een Tech 1 volgen, waar decompressie het overgrote deel van de leerstof uitmaakt. In ons geval hebben we evenwel nog andere katten te geselen en zijn we zeker nog niet klaar om zo’n Tech 1 aan te vatten. Na enkele uurtjes les is het echter weer tijd om te duiken. Vol zelfvertrouwen maken we ons klaar voor de derde duik. Op het programma staan wederom dezelfde skills en drills. Dit moet lukken denken we allemaal in koor, en tijdens onze teambriefing besluiten we alles in stijl te doen met oog voor detail. |
 |
We dalen af naar 3
meter en besluiten in ster te gaan liggen om dan de oefeningen aan te vatten.
Tot mijn grote schrik slaag ik er evenwel niet in mijn drijfvermogen onder
controle te krijgen en zweef ik tussen de 0 en de 6 meter. We slagen er met
ons drieën maar niet in om in positie te komen liggen. Het is een complete
ramp en na 15 minuten klooien besluiten we allen naar de oppervlakte te gaan.
Ik excuseer mij bij mijn team voor mijn luizige controle, maar het blijkt
dat we er allemaal last van hebben.
Zijn we te zelfverzekerd te water gegaan en hebben we ons overschat? Ligt
de lat te hoog of hebben wij de lat voor ons zelf te hoog gelegd? We blijven
er niet over piekeren, rapen onszelf bijeen en met vereende concentratie gaan
we terug aan de slag om roerloos in open water in die sterpositie te gaan
liggen. Het lukt nu beter, maar het is nog altijd geen hoogvlieger. De minste
vinslag, die ervoor zorgt dat we stijgen of naar elkaar toe drijven, brengt
ons uit evenwicht en helpt onze formatie om zeep. Dit is zwoegen en zweten
en ik vraag mij af of ik überhaupt kan duiken.
Omdat we toch iets anders willen doen dan roerloos in het water proberen te
zweven besluiten we deze duik te beëindigen met het oplaten van onze
hefballonnen en trapboeien. Deze drill wordt het finale fiasco van formaat.
Eén van mijn buddies slaagt erin zijn spool te verliezen en zichzelf
volledig in de lijn te wikkelen. Zelf laat ik mijn hefballon op in de veronderstelling
dat die goed aan mijn spool is bevestigd. Niet dus! Ik zie mijn hefballon
vrijelijk stijgen zonder bevestigd te zijn aan mijn lijn. Wat een afgang.
Wanneer we het water
uitkomen zijn ze er andere DIR-NL-duikers gearriveerd voor een zondagse duik
bij de Beldert. Met een fijne glimlach op de lippen zien ze toe hoe hard we
het te verduren krijgen. Terwijl de andere cursisten verbroederen met de DIR-NL-duikers,
moet ik mij snel omkleden voor mijn zwemproef.
Ik spring in mijn zwembroek en hard vloekend glijd ik het ijskoude water in
waar ik onder het oog van een schare toeschouwers mijn zwemproef afleg. Het
water is ijskoud, maar deze keer verdraag ik de koude. Al voel ik mijn ledematen
na enkele minuten niet meer, toch bijt ik door en na circa 10 minuten stap
ik uit het water geslaagd voor deze proef.
Veel tijd om op temperatuur te komen heb ik niet. We maken ons onmiddellijk klaar voor onze allerlaatste duik.
 |
Met de lamlendige
derde duik in gedachten bespreken we alles nog beter door. Dit valt wel
op, na 2 dagen intensief samenwerken voor, tijdens en na het duiken beginnen
we meer en meer op een team te lijken dat er enorm veel plezier aan beleeft. En de vierde duik is een waardige afsluiter. Het duiken in groep is opmerkelijk beter geworden en doordat iedereen extra aandacht besteedt aan zijn trim- en drijfvermogen kunnen we de verschillende skills best aardig oefenen. Zelf ben ik blij dat ik eindelijk mijn linkerkraan kan bereiken. Niet dat ik ze nu vlot kan manipuleren, maar door verder te oefenen en mijn linkerarm te stretchen, zal dit wel mogelijk zijn. |
Het einde komt in
zicht en na het omkleden gaan we voor een laatste maal naar het leslokaal
waar we in groep naar de videobeelden kijken van de laatste twee duiken. Met
momenten is het gieren van het lachen als we enkele van onze monumentale blunders
zien. Het gebruik van een videocamera bij de lessen is een ongelooflijk bruikbaar
en eigenlijk onmisbaar gereedschap.
Ter afsluiting levert Andy nog wat commentaar met bruikbare tips en dan is
het proclamatie.
Iedereen geslaagd! We moeten niet wanhopen, zegt Andy. Ons niveau voor de getoonde vaardigheden is gemiddeld. Is er dan toch nog een toekomst voor zij die een Cave 1 of een Tech 1 willen volgen? ;-)
Het is heel mooi geweest en deze DIR-fundamentals is ongelooflijk leerrijk. De verwachtingen waren hooggespannen maar zijn ook ingelost. Les krijgen van een ervaren rot als Andy K. is onbetaalbaar en laat je dromen van wat er nog allemaal te leren valt.
Voor iedereen die
bereid is om te investeren in zijn duiken kan ik deze DIR fundamentals alleen
maar ten sterkste aanbevelen.
Stephan Matthies