GUE cave 1 cursus

Terug

Zaterdag 21 Februari 2004

Na enkele weken e-mails uitgewisseld te hebben met onze instructeur Tyler Moon (WKPP duiker, Brittanic expeditie, founding member van de GUE, training comité van de NSS-CDS enz.) is het eindelijk zover, Harald zou Tyler gaan afhalen op de luchthaven van Schiphol.

Rond de middag ontvang ik een e-mail die bevestigd dat onze instructeur geland is.

Ik moet Harald nog een service kitje brengen voor 1 van zijn automaten, dus besluit ik naar hem toe te rijden en tegelijk maar eens kennis te maken met Tyler.

Daar aangekomen blijkt dat hij wat last van jet lag had en lag te slapen. Maar niet lang daarna verschijnt hij op het toneel, het klikt onmiddellijk. Tyler is een heel open persoon.

De cursus echter begint al direct. We krijgen ons examen al voorgeschoteld welk we gedurende de week stukje bij beetje kunnen invullen… Verder kijken we naar mooie video’s over grotduiken in Mexico, hier zien we ook voor het eerst een halocline enz iets wat we in Frankrijk niet zullen zien, maar toch horen te weten. Rond 18h vertrek ik naar huis aangezien ik nog een afspraak heb.

Zondag 22 Februari 2004

Afspraak was dat Lex ons met zijn busje zou komen oppikken… Hij zou rond 8h bij mij langs komen, dus ik hoef niet eens vroeg op te staan. Een beetje later dan afgesproken komen ze aanzetten en ik vraag mij af hoe al mijn rommel nog bij in die bus kan… Blijkt dat dit nog vrij goed lukt.

De bus was volgeladen met 3 zuurstofbuffers, 8 dubbel 12 dubbelsets en duikmateriaal van 5 personen. Harald had al het materiaal van zijn vrouw bij, dus in feit hadden we een complete uitrusting in reserve. Kan nooit kwaad natuurlijk. We vertrekken voor een nog 10h lange rit. Nog voor we België uit zijn vraagt Lex al wie het rijden wil overnemen. Ik zie dat wel zitten aangezien ik goed geslapen heb en nu nog fris ben. Ik rij deze keer recht door Parijs zonder daar de toeristische route te nemen zoals vorige keer en wanneer het tijd is om te tanken, wisselt Harald met mij om ook een stuk te rijden. Samen in 1 bus rijden met de instructeur is plezant, niet alleen hoef je nu niet het hele stuk alleen te rijden, maar je leert elkaar ook beter kennen. Zo hadden Harald en ik nog nooit met Lex gedoken enz. Rond half 7, veel vroeger dan verwacht arriveren we bij Lynne, onze gastvrouw voor de week. Zij gaat onmiddellijk aan de slag om ons een warm maal te koken. Wij installeren ons ondertussen in de chalets en laden het materiaal uit de bus.

Na het eten bespreken we de planning van de week en krijgen nog wat uitleg… nadien gaan we vroeg slapen. We zijn allemaal doodmoe van de lange rit. Gelukkig is Tyler geen ochtendmens en hoeven we dus ook niet vroeg op. Afspraak is om 9h aan het ontbijt.

Maandag 23 Februari 2004

Verdikke, slecht geslapen… dat heb ik altijd met een nieuw bed. We verzamelen voor het ontbijt. Nadien begint de echte theorieles.

Tyler vertelt ons wat hij van ons verwacht, wat we wel en niet mogen als cave1 duikers enz. Op sommige dingen gaan we erg diep in zodat er vrij veel tijd aan besteed wordt en er dus geen tijd meer is om te gaan duiken. Geen probleem, tijd genoeg deze week.

Nadien wordt ons materiaal geïnspecteerd. Zoals verwacht valt dit heel goed mee, enkele details moeten veranderd worden, maar niets waar we van wakker liggen.

Er wordt nog verder op de theorie ingegaan, zoals reddingstechnieken enz. Lynne roept ons dat het eten gereed is en we gaan aan tafel. De sfeer aan tafel is steeds een mengeling van serieuze discussie en dikke lol.
Iedereen houdt ervan om een grapje te maken en er wordt veel gelachen… of zou dat door de wijn komen? :-) In ieder geval, de sfeer zit er goed in.

Na het eten beginnen we ons materiaal aan te passen naar de tips van Tyler. Nog een douche en we gaan naar bed. Pfeew veel info te verwerken gekregen vandaag …

Dinsdag 24 Februari 2004

Vannacht beter geslapen en rond 8h opgestaan. Rond 9h zaten we weer allemaal aan het ontbijt. Het heeft buiten flink gevroren, maar dat zijn we gewoon in deze regio.

Na het ontbijt krijgen we uitleg over het gebruik van reels en spools en de daarbij horende procedures. Nadien gaan we buiten waar Tyler een heel parcours lijn spant dat kris kras door elkaar loopt. Hier oefenen we “nul zicht” lijn navigatie… eerst solo, dan als een team. Niet makkelijk aan land waar je niet gemakkelijk over een lijn kruising kan zwemmen.

In de namiddag vertrekken we naar de Emergence du Ressel.

We maken ons gereed en gaan te water. Tyler blijft met opzet achter om ons wat tijd te geven om alles in orde te brengen, wat eigenlijk het tegenovergestelde effect heeft… Het water van de Celé rivier is immers ijskoud.

We doen alle drie onze bubbelcheck, gearcheck, S-drill, en gas calculatie. Verdomd, Tyler zei ons dat we enkel maar 1 reel nodig hadden en wij hebben natuurlijk niet afgesproken wie de zijne zou meenemen… dus hebben we er allemaal 1 bij. Ach, geen probleem. :-)

Tyler vervoegt ons ook en we zwemmen ongeveer 80m stroom opwaarts waar een lijn in het water verdwijnt, dit is de main line die hier begint. Wij zullen echter met de reel een lijn leggen in de grot en in de main line inbinden. Dit is trouwens wat we vandaag gaan doen, reel technieken oefenen.

Er zouden zich geen problemen voordoen, eerst de basis onder de knie krijgen, en dan zouden we verder zien. Harald zwemt voorop, Lex als 2de, en ik als laatste.

Net buiten de grotingang vinden we een mooie boomstronk waar we makkelijk een primaire tie-off kunnen maken en dit gaat ook vlot. In de grotingang is het merkelijk warmer, een constante 12 graden jaar rond. Harald heeft moeite om een secondaire tie-off te maken rond als die puntige rotsen. Lex en ik hangen in totaal 20min in de nauwere ingang te flapperen in de stroming waardoor ik me toch een beetje begin te ergeren, maar het prachtige zicht is adembenemend. Harald slaagt erin een tie-off te maken, maar Tyler is blijkbaar niet tevreden en rukt die gewoon terug los. Even later is toch in orde en we binden in in de main line.

We zwemmen nu nog een stuk de grot in waarna Tyler me teken geeft de duik af te breken. Zo gezegd zo gedaan en we keren de rollen om. Ik als eerst en Harald is nu laatst met Lex tussen ons in. De laatste maakt de reel los en de anderen lichten bij. Boven gekomen debriefing… er is blijkbaar nog heel wat werk.

Tijdens de tweede duik zwemt Lex voorop en ik als 2de. Harald mag nu als laatste en bekomen van de eerste duik. Lex heeft blijkbaar meer ervaring met de reel, want hij maakt tie-offs in no time. Zijn trim is echter niet zo goed… een slechte gewoonte van het les geven, maar dit zou gedurende de week veel beter worden.

We zwemmen de grot in en na een tijdje zie ik Harald zijn licht die onder mij scheen plots verdwijnen… Ik kijk achterom en jawel… zijn lamp is uit. Geen probleem! Ik signaleer Lex, en we stoppen. Harald haalt vlot zijn back-up lamp tevoorschijn en klipt zijn primaire lamp aan de rechter D-ring. Niet nodig om posities te wisselen, diegene met de backup lamp zwemt al voorop.

Bij het naar buiten zwemmen voel ik iemand aan mijn reel prutsen… lap, daar heb je het… dit is de revanche dat we allemaal onze reel meegenomen hebben, dat is een open uitnodiging voor de “destructor” om ermee te rommelen. Hij is me te vlug af en weg is mijn reel.

Ik zie hem echter de reel aan Harald zijn lampkoord klippen welke niet opgeborgen is. Harald merkt het direct, neemt de reel weg en stopt de koord onder zijn waistband. Verder niets gebeurd en aan de oppervlakte krijg ik mijn reel terug.

Ik vind het wel leuk dat er nu al met onze voeten gespeeld wordt, omdat dit niet de afspraak was. En ik denk bij mezelf dat we misschien toch beter bezig zijn dan we denken… Als het echt niet goed was zouden we geen problemen voorgeschoteld krijgen.

3de duik is het mijn beurt om de reel te leggen. Lex geeft me zijn reel hoewel ik er zelf 1 bij had, maar hij vergeet de dubbel-ender mee te geven. Alles gaat vlot en het lukt me bijna geheel met 1 hand. Ik maak de tie-off aan de main line en dan heb je die dubbel-ender nodig…

Shit! Harald weet onmiddellijk wat ik bedoel en zwemt naar Lex voor de dubbel-ender. Ik maak de tie-off, maar zie in mijn ooghoek mijn eigen reel naar beneden vallen met de dubbel-ender aan de lijn en mijn heup D-ring en de reel ontkoppeld waardoor die al lijn uitspoolend naar de bodem valt. Verdikke, strike 2 voor mijn eigen reel mee te nemen en niet eens te gebruiken… Maar zo makkelijk vangt hij mij niet. Ik ga mij niet verwarren in die lijn en blijf ter plaatse hangen.

Eenmaal Lex zijn reel aan de main line gekoppeld is laat ik me voorzichtig zakken en fix mijn eigen reel waarna ik die terug hang.

Een stuk in de grot gaat ineens mijn lamp uit… OK, ik zwem voorop, dus iedereen ziet dat ik zonder licht zit. ‘k haal mijn back-up tevoorschijn, klip de primaire weg maar vergeet de lampekoord op te bergen… Harald en ik ruilen van plaats zodat ik in het midden van het team zwem… Zo kunnen ze mij beter in de gaten houden.

Niet lang daarna gaat Harald zijn lamp ook uit… dat zijn er al 2 van de drie, maar gelukkig zijn we al aan de ingang. Lex die nu nog het meeste licht heeft haalt de reel weg… hij zwemt nu ook immers als laatste.

Boven gekomen controleren we onze gasvoorraad en merken dat we hier zuinig mee omgaan. We besluiten nog een 4de funduik te maken… Yeah right… dat had je gedacht met een GUE “destructor” in de buurt. Harald mag weer voorop en deze keer lukken de tie-offs veel beter. Het waren blijkbaar zenuwen, want thuis lukt het ook altijd van de eerste keer. Ik zwem als laatste en geniet van de omgeving. Wanneer ik op mijn manometer kijk zie ik dat ik nog heel wat gas over heb eer we moeten keren. Haha, dat wordt een lang duikje. :-) Op dat moment zie ik Tyler naar Lex zwemmen en zijn lamp uitdoen. &é@#é§à nu moeten we omkeren. :-(

Ik zwem nu voorop, Lex als 2de en Harald als laatste. Opeens lichtflitsen achter mij… Ik zie Harald zonder automaat en Lex die blijkbaar niet reageert… Miljaar! Ik storm op Harald af, maar op hetzelfde moment zie ik Lex in mijn ooghoek hetzelfde doen… Harald lijkt voor Lex te gaan, dus ik zwem onder hem door… Dit lijkt op niks, nadien zullen we het wel mogen horen van het “cave creature”. :-)

Lex en Harald zwemmen nu voorop, gas delend en 1 op een back-up lampje. Ik blijf achteraan zoals het hoort waar ik een goed zicht op de situatie heb… We laten de reel voor wat ie is en zwemmen gewoon naar buiten, die reel kunnen we later wel oppikken. Alles volgens het boekje dus.

Tyler zwemt naar me toe en doet teken dat ik de reel moet weghalen… Is dit een truuk? Of meent ie het? Wel ik zal het maar doen zeker… Harald merkt dat ik niet meer volg… goede awareness jongens. :-)

Debriefing had zowel goede als slechte opmerkingen, maar ik vind dat we het vrij goed doen, er zijn immers evenveel mensen uit de grot gekomen als erin gezwommen zijn. En het feit dat zich al “problemen” voordoen wekt bij mij het vermoeden dat we goed bezig zijn.

Terug “thuis” gekomen willen we de gebruikte flessen bijvullen… We hebben nog 4 ongebruikte sets, maar het kan maar gedaan zijn… Lex topt de flessen op met O2 en ik zal de compressor bedienen. Of dat dacht ik… Met geen middel dat ding aan de praat te krijgen. Verdikke, het zal toch niet waar zijn zeker… Het wordt al laat en we laten het voor wat het is, morgen wanneer er meer licht is zullen we opnieuw eens kijken.

Woensdag 25 Februari 2004

Weeral goed geslapen. Vandaag willen we de flessen nog eens proberen te vullen. De compressor wil nog steeds niet werken. We halen Lynne erbij en zij merkt dadelijk op dat ik het aan/uit knopje niet aan gezet had… Stom stom stom… moeten 4 mannen er door een vrouw op gewezen worden hoe ze een motor moeten starten? Maar het knopje stond ook wel erg verstopt tussen de motor en de compressor blok en er was niet veel licht gisteren avond. Ondertussen is de motor wel compleet verzopen. Harald loost de carburator en we laten de motor gerust zodat die kan drogen.

We gaan verder met theorie. Lost diver procedures en lost line procedures gebruik van line arrows enz.

In de namiddag vertrekken we weer naar de Ressel.

Het plan is om de lost diver drill te simuleren. Tyler wil niemand echt in de grot wegstoppen aangezien hij maar alleen is om les te geven en wil alles onder controle hebben. Nadien zullen we een lost line drill doen.

Eerste duik niks spectaculairs. Op de terugweg stopt Tyler ons en geeft het teken dat we allemaal onze buddie kwijt zijn.

Iedereen plaatst in geen tijd een line-arrow op de lijn om de huidige positie te markeren en begint te zoeken. Enkel Lex vergist zich en plaatst zijn pijl in de verkeerde richting. Klein misverstand.

Tweede duik, de lost line drill. Tyler geeft teken om Harald zijn ogen te sluiten. Hij neemt hem vast en draait hem in het rond. Tenslotte dropt hij Harald op ongeveer 2m van de lijn… maar dat weet je natuurlijk niet. Volgende is Lex.

Ik amuseer me kostelijk om die jongens te zien “klooien”… zo moeilijk kan dat toch niet zijn? Ik profiteer wel van de situatie om een mentale foto van de grot op te slaan en hoop zo een voordeel te halen.

Eindelijk is het mijn beurt… Tyler dropt me op een rots en tikt op mijn hand… zoek het nu maar uit. Onmiddellijk probeer ik de stroming te voelen en andere hints te verzamelen om te bepalen waar ik ergens ben. Mijn lamp berg ik op, maar de kabel blijft weer bungelen… dit zal meestal zo de trend blijven bij gedurende de rest van de cursus voor mij ? Ik neem mijn spool en bind die aan een rots… Verdikke, niet zo simpel om dat blind te doen. Ik zwem haaks op de stroming en vind de muur waar normaal de lijn te vinden moet zijn. Langzaam zwem ik langs de muur omhoog, maar zoek verkeerd naar de lijn… Ipv te “scheppen” met mijn hand leg ik die plat op de rots en dan voel je de lijn niet, ook al zit je er recht op en op die plaats ligt de lijn plat op de rots… Dit alles was duidelijk te zien op video nadien.

Uiteindelijk vind ik de lijn dan toch met puur geluk. Maar dat hoort erbij. De rest heeft ook al gedaan.

Tijdens de volgende duik gaat op het keerpunt Lex OOG. Harald geeft zijn long hose vlot af en we gaan naar buiten, dan gaan alle lampen uit en back-up lampen zijn verboden… dit was zo afgesproken. OK, dan allemaal op de lijn en op de tast naar buiten. Dat ging nog lekker vlot.

We herhalen deze duik nog eens, maar deze keer gaat Harald OOG en geef ik hem mijn long hose. Het is een beetje opeengepakt zo tegen die muur, maar het lukt aardig vlot zonder enige problemen. We raken niemand kwijt, dus alle duiken waren een succes. Harald en ik hadden dit immers al meerder keren geoefend, dus het zou geen probleem mogen zijn.

Aan de oppervlakte komt er niet veel commentaar van Tyler, enkele kleine puntjes. Dus nogmaals, we zijn blijkbaar goed bezig.

Terug aangekomen bij Lynne start de compressor van de eerste slag… Wat een opluchting. We beginnen dadelijk met vullen en toppen de buffers op tot 270 bar.

Na het eten ’s avonds bekijken we de video. Dit is de eerste keer dat ik mezelf op video zie en het valt direct op hoe monsterlijk groot mijn wing wel is… geen wonder dat die zo moeilijk gas dumpt. Voor de rest heel erg leerzaam.

Donderdag 26 Februari 2004

OK, Tyler informeert ons dat we nu eigenlijk al geslaagd zijn voor de NSS-CDS intro to cave cursus, maar daar kwamen we niet voor.

We hebben nu alle drills gedaan die vereist zijn en wat nu volgt zijn ervaringsduiken… Er wordt een afspraak gemaakt dat alles nu toegelaten is, behalve dat er geen maskers afgerukt zullen worden IN de grot en dat er geen werkende automaten gesloten zullen worden IN de grot.

Ai ai, dat beloofd… :-)

We gaan naar Landenouse. Een prachtige grot, met heel wat meer silt, dus uitkijken geblazen. Het water staat erg laag in het artificiële bassin en we moeten onze sets met een geïmproviseerd touw ongeveer 5m naar beneden laten zakken. Ik stel mij vrijwilliger om beneden in het water te gaan liggen en de sets aan de nemen.

Het water is prachtig helder en ik zie de nauwe ingang onder mij.

Eerste duik zwem ik voorop. Ter hoogte van de ingang lig je met je buik in de rotsen en schuren je flessen tegen het plafond. Yeah dit is cool!

Eenmaal door de ingang opent de grot zich in een prachtige gang met gepolijste zandsteen en mooie contouren. Het zicht is fantastisch.

Er gebeurt niet veel en we genieten van de duik totdat ik opeens een kleine gele spot op de muur zie bewegen… Harald zijn lamp is net uitgegaan… OK Harald in het midden en we zwemmen terug.

Tijdens de tweede duik gaan al onze lampen uit en we zwemmen allemaal op back-up lampjes naar buiten… verbazend hoeveel je hier nog mee ziet eenmaal je ogen hieraan gewend zijn…

We komen aan de ingang en ik kijk nog 1 keer achterom alvorens door de vernauwing te gaan. Ik kom in open water en kijk achter me… Shit… niemand… Ik ga onmiddellijk terug en zie 2 duikers lucht delen en zich zo door de vernauwing wroeten…

Verdikke, nadien hoor je dat inderdaad op het begin en het einde van de duik het gevaarlijkste punt is… de duik is nog niet over wanneer je daglicht ziet en als we deze keer met 2 waren ipv. met 3 was er eentje permanent in de grot gebleven… OK, leermoment…

We besluiten nog een derde duik te doen en Harald krijgt weer de eer om de reel te leggen. Hij vind echter geen geschikte rots voor de 2de tie-off… Ze zijn allemaal rond als een biljard bal en liggen allemaal los. Eindelijk heeft hij een vast tie-off gemaakt, waarop Tyler die gewoon weer los trekt… blijkbaar was hij weer niet volkomen tevreden.

Ik merk op dat de lijn nu ondertussen in een serieuze line trap getrokken is en meld het aan Harald. Net als we naar de andere kant van de tunnel willen gaan gaat Lex zijn lamp uit… Hmmmm, Tyler zit aan de andere kant??? Hoe doet ie dat? Wel blijkt dat Lex zijn lamp er echt mee ophield en we gaan dus uit de grot. Even is er nog verwarring wie voorop zwemt, maar dan ga ik eerst en Lex met de back-up lamp als tweede. Harald neemt de reel voor zijn rekening.

Bij het naar buiten komen zie ik de lijn slap gaan, niks vreemds, dat gebeurd wel meer bij het inreelen en het naar buiten komen via een steile helling. Ik houd de lijn uit mijn buurt, alsook uit de weg van Lex. Die schijnt zijn back-up lampje in mijn richting en ik zie Harald nergens? Nou ja, die volgt wel. EEEEH niet dus. Tyler had doodleuk de lijn doorgesneden en wij lieten Harald weer doodleuk achter in de grot… Verdikke, dat is nu 2 keer na elkaar ? Wat bezielt me?

Niemand heeft blijkbaar een goede dag en volgens Tyler is dat heel normaal dat men op de 4de dag wat nonchalant wordt… Maar goed, iedereen staat nu terug met beide voeten op de grond… het is nog niet gedaan… We besluiten om met al ons materiaal langs de ladder omhoog te kruipen… Op zee doen we dat immers toch ook… Alleen is daar de ladder geen 5m hoog… pfff toch zwaar die laatste treden. ’s Avonds bekijken we weer de video en trekken onze conclusies… dit gebeurt niet meer.

Vrijdag 27 Februari 2004

OK, examendag? We gaan naar de Geoffre de Cabouy. Wanneer we ons gereed maken begint het te sneeuwen… Vreemd, het heeft hier in 100 jaar niet gesneeuwd? Tyler gaat nu nog harder klagen over de koude enz wat we al de hele week moeten aanhoren. In het water vinden we de main line niet terug… Tyler laat ons aan de oppervlakte wachten terwijl hij ze gaat zoeken… Wanneer hij terug komt heeft hij slecht nieuws… de lijn liep onder het zand, en door ze eruit te trekken werd het al vrij slechte zicht te slecht om les in te geven. Lex houd het voor gezien, maar Harald en ik vragen Tyler om nog wat privé les in tips voor het gebruik van de reel. Dit gaat nu stukken beter, ’t is enkel een truuk… Uit het water gekomen is het net een sneeuwstorm, ai ai, als we maar terug geraken… We moeten immers over een steile berg. Dit blijkt dus niet te lukken, en we besluiten een verboden grensweg te nemen wat beter werkt, deze loopt door de vallei ipv over de berg heen.

Terug bij Lynne handelen we het laatste stuk theorie af.

Zaterdag 28 Februari 2004

Vandaag besluiten we een langere duik in de Ressel te maken.

Op de weg naar buiten zou er van alles gebeuren, dus dat beloofd. Tijdens de duik gebeurt er echter niks, en Lex maakt enkele mooie onderwaterfilmpjes met zijn camera. Aan de ingang besluiten we de lost line drill nog eens over te doen.

Voor mij loopt het al meteen mis; de spoel valt uit mijn handen wanneer ik ze uit mijn pocket wil nemen, en rolt naar beneden. ‘k volg de lijn, en vind de spoel terug, wind ze terug op en maak de tie-off. Verder vind ik weer direct de goede richting naar de lijn, en vind ze doordat ze bijna mijn masker van mijn gezicht rukt… Dit alles staat natuurlijk mooi op video. :-)

Gedurende het gepruts heb ik mijn spoel echter goed in de knoop gelegd. Tyler wil wel eens zien of hij de knoop met dikke handschoenen kan losmaken, maar geeft het snel op… Les van vandaag was dat je altijd moet verwachten dat er iets mis zal gaan en dat we dit tijdens toekomstige duiken ook doen, ook als er geen GUE destructor mee duikt . :-) Op de vraag waarom wij eigenlijk vrij weinig drills gedaan hebben krijgen we antwoord dat Tyler alle drills op het juiste moment deed, zodat ze het meeste impact hebben, en je er het meeste van leert, zoals de OOG aan de ingang van Landenouse, of het doorsnijden van de lijn…

Ook kregen we te horen dat als een drill van de eerste keer goed verloopt het geen zin heeft om die 20 keer te herhalen… Op dat moment voel je natuurlijk je kraag wel spannen!

De volgende dag zondag vertrekken we al heel erg vroeg naar huis… En om 15h ben ik al thuis…

Maandag 1 maart 2004

Maandag avond ga ik weer bij Harald langs met de EKPP video’s die Tyler nog niet gezien heeft. We kregen hierbij nu heel interessante commentaar te horen.

Er moest ook nog een detail afgehandeld worden… de zwemtest. We hadden gehoopt dat Tyler dat zou vergeten. Maar dat lukt niet, hij is erg strikt.

Harald en ik gaan hiervoor naar een zwembad in Weert, Lex zal de test later doen wanneer Andy Kerslake naar Nederland komt. Wij doen onze 25m onder water en zwemmen 15 lengtes. Fluitje van een cent.

We zijn nu officieel GUE cave1 divers… of zoals Tyler het zegt, hebben we nu “Giant Underwater Egos”.

Dinsdag 2 maart 2004

Dinsdag avond nemen we Tyler mee uit eten. Praten nog wat bij en nemen afscheid. Hij zal woensdagmorgen terug naar Florida vliegen.

We krijgen te horen dat we nu onbeperkt de cursus kunnen herhalen bij hem, dus bij een andere cursus kosteloos deelnemen, of observeren…

Al met al was het een heel leuke en leerrijke week. Tyler viel als instructeur supergoed mee, heel open en zijn mond staat geen seconde stil. Weet perfect wat je sterke en zwakke punten zijn na de eerste duik en weet dat perfect uit te buiten. Een echte aanrader!

David Jacobs

Terug