Cave 1 te Frankrijk
Roel Veugen
Van 22 t/m 26 augustus hebben Michael Reffgen (Duitsland), Winnie Vincken (België) en Roel Veugen (Nederland) in Lot, Dordogne (Frankrijk)hun Cave 1 cursus gevolgd bij Danny Riordan (Mexico). Wie zeurt er hier over een integratiebeleid??
Zaterdag 20
augustus
Om half zeven opstaan, wat boterhammen naar binnenwerken en in de
auto stappen, op weg van Weert naar mijn buddy Winnie in Erpe. De auto had
ik gelukkig al de avond te voren ingeladen. Na 2 uur rijden bij Winnie nogmaals
ontbijten want zijn vrouw had toch wel erg lekkere dingen op tafel getoverd.
 |
Daarna in de stromende regen alle spullen overladen, en met een beetje wringen gaat het allemaal in de stationwagon van Winnie. Gelukkig dat we nog geen Cave 2 doen ? Het weer wijkt met 15° wel lichtelijk af van de 40° waar Tom Karch ons voor waarschuwde. De zonnebrandcrème is in ieder geval wel preventief ingepakt. Vol goede moed vertrekken we richting Cajarc waar we rond 8 uur ’s avonds arriveren. Onze buddy uit Freiburg is dan nog ongeveer 2 uur onderweg. Tegen die tijd hebben wij al kennisgemaakt met onze instructeur Danny, een rustige kleine Mexicaan die zeer sympathiek overkomt, en het andere team inclusief de instructeur Chris Le Maillot. Rond half elf arriveert Michael ook, kletsen we nog wat bij en gaan rond middernacht moe naar bed. |
Zondag 21
augustus
Volgens Danny en Chris zullen we tijdens de cursus weinig tijd hebben voor
boodschappen. We gaan dus rond 11 uur tanken en boodschappen doen voor de
week. Als we de winkel uitkomen sluit deze vrijwel direct achter ons. Dat
was dus een perfecte timing! Wat kleine dingen vergeten maar dat zien we later
wel.
Terug naar onze locatie, op ons gemak wat rondkijken, maar helaas geen proefduik
gemaakt omdat het zicht door de regen erg slecht is. Danny en Chris zitten
snotterend en rillend in het huis, ze hadden van Tom ook meegekregen dat het
40° zou worden in plaats van 15°...
We gaan met de 2 groepen samen uit eten in Cajarc en dan tijdig naar bed.
Morgen begint de klas om half acht dus moeten we rond zeven uur ontbijten.
Maandag 22
augustus
Duik 1: 24:30 min; 9,1 meter. Duik 2: 32:30 min; 9,4 meter.
| We beginnen om
half acht met de introductie van het programma, de kennismaking van alle
teamleden en basistheorie over gasregels, restricties van de cursus, deep
stops gevolgd door lijnoefeningen in de tuin. Het lijkt allemaal zo simpel maar efficiënt een lijn leggen valt tegen. En daar kom je snel achter als je gezamenlijk aan de lijn weer ‘de grot’ uit mag zonder te vallen. Danny besteedt veel aandacht aan alle details. Dat maakt volgens hem nou vaak een groot verschil in de grot. Zijn doel is dat wij continue goed blijven nadenken over de situatie waar we in verkeren en zodanig het team, de apparatuur en de omgeving blijven evalueren om zo efficiënt mogelijk te duiken. |
 |
In de loop van de
middag gaan we eindelijk naar de Emergence de Ressel voor de 1e 2 duiken.
De 1e duik gaat Danny voorop om ons een indruk van de grot te geven en mogen
we een paar minuten op ons gemak rondkijken zonder probleemsimulaties. Ik
vrees dat ik vanaf dat moment al verslaafd ben, hoewel de grotten in de loop
van de week steeds mooier zullen worden!
Daarna naar buiten en mogen we dit keer zelf aan de slag. Uiteraard gaan wat
lampen spontaan uit en dan valt efficiënt communiceren best tegen. In
het donker moet je je licht zo gebruiken dat je buddy jouw bundel duidelijk
kan zien. Buoyancy en trim gaan toch een stuk lastiger dan bij een relaxte
duik in open water.
Rond half 9 eindelijk inladen en terug naar ‘huis’ en eten klaarmaken. Het wordt pasta met heel veel groente, want dat hebben we nodig en vlees waren we vergeten! Daarna gaan we moe naar bed.
Dinsdag 23
augustus
Duik 1: 31 min; 9,4 meter. Duik 2: 48 min; 11,0 meter. Duik 3: 63 min; 15,2
meter.
Weer om half 8 met theorie beginnen, dit keer over accident analyse. Het is
erg belangrijk om je strikt aan de regels te blijven houden, ook als je je
na een 50 tot 100 duiken op je gemak gaat voelen. Hier zullen wij deze week
geen last van krijgen.
Verder nog wat informatie over het belang van het goed bekijken van alle tie-offs,
en gebruik van line markers en cookies. En wederom: bij ELK probleem hand
op de lijn en uitgang aanduiden! Ongelooflijk hoe ik deze makkelijke regel
komende week toch blijf schenden, maar Danny ziet het elke keer!
Verder zijn zaken als back-up lampen, computers en kompas TEAM-eigendom en moeten dus continue efficiënt verdeeld worden. Ons “team-denken” moet duidelijk een niveau hoger. En Danny zal voor zoveel defecten zorgen dat we dit genoeg kunnen oefenen.
 |
Verder is voor
bijna alles redundancy berekend, dus ook het probleem van lekkende kranen
dat je buddy voor je heeft opgelost moet je zelf controleren. Nooit 100%
je buddy vertrouwen als je iets zelf makkelijk kunt toetsen. Na 3 duiken in de Ressel hebben we het allemaal wel fris gekregen dus laten we de openwateroefeningen in de Séle vandaag achterwege. We zijn wel weer wat verder de grot in gekomen. Rechts van de 1e T is een schitterend stuk! Je zweeft een smalle tunnel in en ziet in de diepte de grot verder lopen. Voorheen was de T verboden, maar een paar weken eerder hebben de instructeurs Jarrod Jablonski en David Rhea blijkbaar met Danny en Chris afgestemd dat 1 T of 1 gap vanaf nu voor Cave 1 toegestaan is. Tof! |
Woensdag 24
augustus
Duik 1: 31 min; 21,6 meter. Duik 2: 53 min; 28,7 meter.
Vandaag gaan we 2 duiken in Fontaine Saint Georges maken. De oefeningen voor
vandaag zijn lost line search en gas management.
Hoewel je bij lost line meestal met goed rondkijken en analyseren je weg wel
terug kunt vinden, leren we ook hoe we met een spool op zoek kunnen gaan.
Daarna moet je natuurlijk wel alles zo snel mogelijk terug in je pocket stoppen
anders zou je wel eens wat kunnen verliezen, zeker met Danny in de buurt...
Verder is de grot wel schitterend, vooral op het 2e opgaande deel.
Buiten begint het gelukkig op te klaren en die warme zonnestralen zijn wel erg welkom na 400 meter zwemmen in de rivier Séle. Daarna nog een stuk onderwater, maar niet te diep want dan wordt het toch wel erg fris. Leuk om te zien dat iedereen onderwater met een kleine bocht naar rechts zwemt, inclusief Danny.
Daarna verder met
nog wat theorie, eindelijk eten, en dan terug de tuin in voor ons huiswerk.
Onze communicatie is nog niet op het juiste niveau, dus moeten we in de tuin
maar eens gaan oefenen. Wonderbaarlijk wat je met directe feedback snel kunt
verbeteren.
Daarna de afgelopen week onderling even doorgenomen. We zijn van mening dat
we toch nog wel tijdig kunnen verbeteren en zijn nu vol goede hoop dat we
nog wel een provisional kunnen halen, een gedeeltelijke certificiëring.
Donderdag
25 augustus
Duik 1: 64 min; 10,4 meter. Duik 2: 38 min; 9;4 meter. Duik 3: 59 min; 11,0
meter Duik 4: 73 min; 14,6 meter.
We beginnen weer met theorie over lost buddy search en daarna staan 4 duiken
in de Ressel op het programma en een oefening in de rivierbedding voor de
nodige lijnoefeningen. Het wordt dus weer een lange dag.
Ongelofelijk
wat de kwaliteit van duikmateriaal tegenwoordig te wensen overlaat!
Denk je de beste lampen te hebben gekocht, gaan ze allemaal stuk spontaan
stuk, alle 9! Om nog maar te zwijgen over de kwaliteit van de automaten
en kranen. Verder weer
de nodige training op lost line en lost buddy, aanvullend gas management,
team work en natuurlijk weer commentaar op onze communicatie. |
 |
Na de 4e duik kom
ik redelijk rillend het water uit, mijn sokken klotsen vrolijk als ik naar
de auto loop. Gezien de hoosbui is het toch nog warmer om het pak aan te houden
tijdens de debriefing. Hoewel ik dacht dat er een gat bij mijn knie zat scheurt
mijn rechter seal compleet stuk bij het uittrekken van het pak, en daarmee
lijkt de dader gevonden.
Tijd om terug te gaan om te eten, warm te douchen en lekker te slapen.
Vrijdag 26
augustus
Duik 1: 73 min; 14,6 meter.
We beginnen weer met theorie over diverse soorten grotten en diverse reddingsprocedures.
Hoe krijg je een bewusteloze buddy zo goed mogelijk de grot uit. Het verhaal
klinkt goed, de praktijk zullen we straks zien.
Winnie en Michael gaan nu eerst naar het vulstation terwijl Danny mijn rechter seal repareert en ik wat ondersteuning geef. Uiteindelijk zijn de flessen gevuld, het pak gemaakt en kunnen we op naar Landenouse voor onze laatste duik. Het water staat hier erg laag, maar volgens Danny kunnen we best 5 meter omlaag springen met onze uitrusting. Gewoon je bril goed vasthouden en vooruit kijken.
Ik beslis toch maar via de trap omlaag te gaan want ben te blij dat mijn seal net gemaakt is. In het water voel ik echter direct weer water bij mijn knie, blijkbaar is er dus NOG een lek: SHIT!
Michael beslist te gaan springen, maar wilt op het laatste moment toch even naar onder kijken waar de reis heengaat: foute keuze. Hij komt boven met alleen het mondstuk nog in zijn mond en bloed langs zijn lip. Het bloeden valt wel mee en de automaat is snel hersteld. Intussen zien we de stoom onder Winnie zijn muts uit komen, hij twijfelt wat hij gaat doen. Dan toch maar springen en met de bril in zijn handen komt hij zeer tevreden weer boven. Hij is alle spanning kwijt en klaar om te duiken.
We willen beginnen maar dan loopt de reel vast. Dit kost enige vertraging maar daarna dalen we af en gaan voorzichtig langs de kleilaag op het diepste punt weer omhoog. Op een meter of 15 aangekomen is er een verbreding waar Michael nog een lost line search kan doen. Ik besluit meteen de duik te willen stoppen want het water in mijn pak koelt me flink af. Danny grijpt in, Michael kan oefenen terwijl Winnie en vooral ik klappertandend aan de lijn hangen te wachten.
Gelukkig mogen we snel daarna opwarmen door alle inspanningen tijdens onze bewusteloze duiker reddingsactie. Over teamwork gesproken: Winnie moet oppassen dat zijn bril niet volloopt terwijl hij ligt te lachen als ik Michael probeer te vervoeren. Inmiddels ben ik wel enigszins opgewarmd door de oefening, maar dat is niet meer te merken als we weer boven komen. Ik klim zo snel mogelijk langs de ladder omhoog, breng mijn spullen naar de auto en trek mijn pakken uit om in de zon wat op te kunnen warmen: HEERLIJK!
Tijdens de debriefing geef ik aan dat de theorie van gisteren volledig klopt: bij stress (bijvoorbeeld kou) wordt je blikveld veel smaller. Deze duik had ik normaal ook nooit gedaan met zo’n lek, maar aan het einde opgeven voor je Cave 1 is nu eenmaal niet de meest verleidelijke keuze. En opgeven als je buddy nog een lost line dril moet oefenen is ook geen team spirit.
We nemen de rest van de duik nog door, pakken alles in en gaan terug om nog even een toets te maken: 85 vragen!!! Is dit een duikcursus of een theorie cursus?!? Met het nodige teamwork wordt deze test echter rond 10 uur afgerond en spoeden we ons naar het dorp om te gaan eten.
 |
De spanning zakt
een stuk met het heerlijke warme eten en de lokale tafelwijn. Daarna terug
naar ‘huis’ en maar direct de toets gezamenlijk controleren
zodat we hier tenminste van af zijn. Het resultaat is voor iedereen gelukkig
voldoende, zodat ik ZEKER weet dat ik naast de zwemtest NOG een deel goed
heb! Volgens Winnie ben ik inmiddels zo gespannen als een mainline (voor de insiders), en dat wordt niet beter als Danny twijfelachtig vraagt wat we van ons zelf vinden. Volgens Winnie ben ik inmiddels zo gespannen als een mainline (voor de insiders), en dat wordt niet beter als Danny twijfelachtig vraagt wat we van ons zelf vinden. Nadat ik keurig mijn belangrijkste fouten spontaan opgesomd heb, met volledige instemming van Danny, geeft hij aan dat hij deze week toch wel wat twijfels heeft gehad. Als hij zich echter de vraag stelt of hij met ons duiken op dit niveau zou willen maken is het antwoord positief. We zijn alle drie GESLAAGD! |
Geheel tevreden en goedgehumeurd maar doodmoe vallen we echter snel daarna in slaap. Ik zal nog een aantal keren wakker worden als ik denk dat er iemand aan mijn kranen zit te draaien en lampen uit mijn handen neemt. Het maakt echter allemaal niet meer uit, Danny heeft genoeg vertrouwen in ons.
Op zaterdag alles inpakken, opruimen, afscheid nemen en op weg terug naar huis. Ik ben inmiddels wel toe aan mijn eigen bed en een lange nachtrust. Eerst nog een tussenstop bij Winnie waar heerlijke mosselen op ons wachten, een heerlijke afwisseling na al die pasta. Daarna door naar huis. Na 1 week voelt je eigen matras toch wel prinsheerlijk aan! Zzzzzzzzz.
Samengevat is het
een fantastische, zware, leerzame en leuke week geweest.. Absoluut petje af
voor Danny die ons in 1 week veel heeft kunnen aanleren en vooral het niveau
van zijn kennis en ervaring en natuurlijk geduld.
Ik geloof dat we allemaal een eventuele Cave 2 zonder twijfel bij Danny willen
gaan volgen. Eerst echter oefenen op ons huidige niveau. Ik kan bijna niet
meer wachten!
Cave 1: een aanrader als je geen claustrofobie hebt en liefst feilloze apparatuur!
Foto's: Roel Veugen