Trimixweek
David Jacobs
Voorjaar 2005, tijd
voor een trimixtrip in Zuid-Frankrijk.
Afgelopen jaar was deze een beetje tegengevallen omwille van het weer. We
konden toen maar 3 duiken maken en hebben dan besloten om een jaar later terug
te keren zodat we toch nog enkele mooie duiken kunnen maken
 |
Dit jaar hebben we ons aangesloten bij een IANTD-trimixcursus die in mei gegeven wordt. Enerzijds kennen we al heel wat mensen goed waaronder de instructeurs, en anderzijds is zo de logistiek al geregeld. Wat erg voordelig is. Op zaterdag 30 april vertrekken we naar het zuiden, naar Cavalaire sur mer. Het is erg warm en ik ben blij als we na 12 uur rijden aankomen. We maken kennis met de rest van de groep en niet lang daarna gaat iedereen toch naar bed. Zondag staat de eerste duik pas in de namiddag gepland. Zo kunnen de cursisten zich voorbereiden op de duik die zal plaatsvinden op de “Togo”, een vrachtschip dat op een diepte van 58m ligt in de baai van Cavalaire. Onze planning is snel gemaakt: 30 minuten bodemtijd met een kleine 40 minuten decompressie. |
Aangezien we met een
vrij grote groep zijn krijgen we met nog 3 “toeristen” onze eigen
boot. Een comfortabele RIB waar al onze dubbelsets, stages en scooters meer
dan voldoende plek hebben. Dit vinden we dus helemaal niet erg. Het is de
eerste keer dat we met scooters van een boot duiken, en we weten nog niet
precies hoe we dit gaan aanpakken, maar met een RIB lijkt dit een heel stuk
makkelijker.
Het plan was om ze op de duikplaats aan een lijn te klippen, en ze overboord
te smijten. Na de duik idem. en zouden we ze met deze lijn ook terug aan boord
trekken. De kapitein van de RIB is echter erg behulpzaam en stelt voor om
ze telkens aan te geven en ook uit het water te hijsen na de duik. Dat is
natuurlijk ideaal want je wil liever geen zware dingen tillen na zo’n
duik.
De organisatie verloopt goed. Het wrak wordt gemarkeerd met een shotline waaraan ook een decostation met extra gas en lood is bevestigd. We zullen deze shotline met de gehele groep delen. De 2 boten blijven ter plekke zonder te ankeren.
Tijd om ons gereed te maken… Pfff, een nadeel van zo een RIB is dat je al in de haven je pak moet aantrekken en dat je vervolgens in de volle zon zit. We helpen elkaar met onze dubbelsets aan te trekken. Op zich wel makkelijk zo een RIB. Je plaatst je set op de tube, gaat er voor zitten om hem aan te doen, klipt je stages aan en laat je achterover vallen. Geen getil en rondwaggelen over een druk dek met al dat materiaal. De scooters worden aangegeven. We vertrekken op backgas naar een meter of 10 voor bubble check, valve drill enz.
Vervolgens
de scooter naar beneden richten en gas geven. WOW, dit is geweldig ;-) De scooters blijken een geweldige
tool voor het verkennen van het wrak. In een mum van tijd heb je een
volledig overzicht en over het dek scheuren naast de opbouw met een
dak van metalen spanten boven je hoofd dicht begroeid met gorgonen is
simpelweg subliem. |
 |
Na 30 min zijn we
terug aan de daallijn en zetten de opstijging in. De scooters blijken hier
niet zo interessant. Het is immers een massa van ongeveer 27kg die je bij
hebt. Alhoewel ze neutraal zijn zorgen ze toch voor een hoop extra massatraagheid
waardoor het soms even moeilijk is om comfortabel een stop te houden.
Na een tijdje vind je echter je gemak en gaat de deco snel voorbij. Het is
zelfs plezant om op 6m rondjes rond het decostation te draaien ? Daar is het
trouwens vrij druk en is het veel plezanter om er afstand van te houden…
Na een 10 min 100%
zuurstof op 6m houden we het voor bekeken en stijgen langzaam naar de oppervlakte.
Eerst willen we aan de oppervlakte nog naar de RIB scooteren maar besluiten
om gewoon te wachten tot die ons komt oppikken. De kapitein hijst de scooters
aan boord en ik geef ook mijn decogassen af.
De RIB heeft een ladder waardoor het makkelijker is om aan boord te klimmen
is. Dit blijkt echter wel een r*tding te zijn omdat het onmogelijk is om hem
met je vinnen te beklimmen.
Maar zonder gaat het vrij vlot. De zee is immers rustig. Prachtige duik…
Max. diepte: 58m
Gemiddelde diepte: 54m
Bodemtijd: 30 min
Totale duiktijd: 75 min
Bodemgas: 18/45
Decogassen: 50/25 + 100%
Aangezien we vrij
laat gedoken hebben blijkt er een klein probleem te zijn met vullen. Er zijn
teveel flessen die gevuld moeten worden en er is te weinig tijd. Men besluit
om de meeste decogassen niet te vullen, en de duik van morgen dus niet te
lang te maken. Zelf heb ik echter al mijn decogassen van thuis meegenomen
behalve 100% zuurstof. En deze vullen we wel even zelf.
Voor de duik van morgen wil men naar de Tombant de corraileur gaan…
Spijtig, ‘k had eigenlijk liever nog wat wrakken bezocht. We denken
erover om met de RIB op een wrak te duiken maar dat is niet echt sociaal tov.
de rest en zo verliezen we ook alle support zoals vb. decostation enz.
’s Morgens moeten
we erg vroeg opstaan… althans voor vakantie ?
Het duikplan voor vandaag is 20min op een gemiddelde diepte van 70m met ongeveer
dezelfde decompressie als gisteren, enkel wat meer deep stops
Bij het te water gaan worden we wederom begroet door die prachtige helderheid. We vertrekken op onze 50/25 naar een meter of 10 voor onze checks. Omwisselen naar bodemgas en wederom gas geven
 |
Op een dikke 60m bereiken we de top van de tombant al welke via verschillende plateau’s steeds dieper gaat tot blijkbaar een diepte van 130m. We scooteren over het eerste plateau naar het volgende op een diepte van 71m. Ik verbaas me van de weelderige
begroeiing hier beneden. Overal zie je grote gorgonen, mooie rotsformaties
en veel vis enz. Alles is mooi intact en ongerept, echt een mooie plaats
waar je de tijd vergeet. |
Deco gaat weer vlot voorbij. Enkel op de 6m gaswissel een raar fenomeen dat ik nog nooit gezien heb. Ik kijk hoe Dirk naar zijn 100% wisselt. Wanneer hij inademt beslaat zijn masker en blaast hij precies een witte wolk kalk uit. Bij de 2de ademteug is het normaal. Wanneer ik wissel heb ik precies hetzelfde voor??? De eerste teug gaat gepaard met een sterke metaalsmaak en het wordt ineens mistig in mijn masker… 2de teug is normaal… een slechte buffer zuurstof? Geen idee! Verder niet meer gezien. Wij hebben wel als eerste onze zuurstofflesjes gevuld uit die buffer…
Max. diepte: 71m
Gem. diepte: 66m
Bodemtijd: 20 min
Totale duiktijd 70 min
Bodemgas: 15/55
Decogassen: 50/25 + 100%
Later horen we dat aangezien we een heel goede plaats op de tombant getroffen hebben we hier de rest van de week zullen duiken… Ach, mij goed. Het is immers een erg mooie duikplaats.
’s Avonds voel
ik echter mijn sinussen verstoppen… Oh oh… ’t is niet waar
hé? Toch wel, ’s anderendaags een snotneus. Niks duiken vandaag…
Dirk klaagt over kiespijn en besluit de duik ook te laten varen.
We spenderen de dag met rondhangen in de hangmat en een wandeling naar het
centrum om een apoteek te zoeken ? Hopen dat het morgen beter is…
De 4de dag is het
inderdaad beter met mijn sinussen maar nog niet optimaal. ‘k besluit
toch te duiken en ter plekke te zien hoe het gaat. We plannen vandaag ongeveer
hetzelfde profiel als de 2de duik, maar willen wel een plateau dieper bereiken
waardoor het een multilevelduik wordt.
Afdalen doe ik op mijn gemak. Geen op hol geslagen torpedoimitatie met de
scooter dus. We bereiken een diepte van 78m en kijken verder nog wat naar
de oefeningen die de IANTD cursisten moeten uitvoeren terwijl we terug naar
de daallijn scooteren. Deco is dezelfde als de 2de duik en gaat vlot voorbij.
Max. diepte: 78m
Gem. diepte: 66m
Bodemtijd: 22 min
Totale duiktijd 70 min
Bodemgas: 15/55
Decogassen: 50/25 + 100%
De zee is al een beetje ruwer dan voordien, er staat toch al wat deining en ik geef enkel mijn 50/25 af aan de schipper. Ik zwem liever niet op mijn bodemgas naar de achterkant van de boot ?.
De volgende dag voorspellen
ze slecht weer en we besluiten naar een nieuw wrak te duiken dicht in de baai
op een meter of 60. Ik hermeng dan maar mijn 10/75 die ik thuis al geprepareerd
had in Dirk zijn dubbelset naar een 17/55.
Uiteindelijk is er echt teveel wind en besluiten we vroeger naar huis te gaan…
Ook dit keer konden we door het weer slechts 3 duiken maken, maar het waren
wel erg mooie. Volgende keer wil ik toch meer wrakken zien ;-)
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Foto's: Wouter Groenewegen en Joost - Jan Waanders